ALUNECÚȘ, (1) alunecușuri, s. n. 1. Loc alunecos. Ghețuș. 2. (Rar) Alunecare. [Var.: lunecúș s. n.] – Aluneca + suf. -uș.
ALUNECÚȘ, alunecușuri, s. n. Lunecuș – Din aluneca + suf. -uș.
ALUNECÚȘ s. v. ghețuș.
alunecúș s. n., pl. alunecúșuri
alunecúș n., pl. -urĭ. Loc pe unde alunecĭ, cum ar fi din cauza poleĭuluĭ saŭ a noroĭuluĭ.