ALBULÉȚ, albulețe, s. n. (Reg.) Alburn. – Alb + suf. -uleț.
ALBULÉȚ, albulețe, s. n. Alburn. – Din alb2 + suf. -ul-eț.
ALBULÉȚ s. v. alburn.
albuléț s. n., pl. albuléțe