BOCCEGIU

BOCCEGIU

BOCCEGIU

BOCCEGÍU s. m. v. bocceagiu.
BOCCEGÍU s. m. v. bocceagiu.
bocceagíŭ (vest), -cegíŭ și -cengíŭ (est) m. (turc. boghčağν). Tolbaș, marfagiŭ, coropcar, negustor ambulant (care vindea pînză, ață, ace ș.a.): Herșcu boccengiu. V. mămular.