AUTOINSTRUÍT, -Ă, autoinstruiți, -te, adj. Care s-a instruit ca autodidact. [Pr.: a-u-] – Auto¹– + instruit.
AUTOINSTRUÍ, autoinstruiesc, vb. IV. Refl. A se instrui ca autodidact. [Pr.: a-u-] – Auto¹– + instrui.
AUTOINSTRUÍ vb. IV. refl. A se instrui singur. [ auto¹– + instrui].
AUTOINSTRUÍ vb. refl. a se instrui singur. ( auto¹– + instrui)
autoinstruí vb. (sil. a-u-to-in-) → instrui